Janseli Yaycı

17.07.2008

Evde bu ilk gecemiz kolay değildi haliyle... "Janseli emebiliyor mu?", "Emse de süt geliyor mu?", "Doydu mu acaba?", "Çocuk aç mı kaldı?", "Nasıl doyacak bu çocuk?" sorularıyla geçti tüm gece. Janseli ağlar ben ağlarım. Zor ettik sabahı. Babası gündüz kızımızın dışarıdaki işlerini halletti: SSK kaydını yaptırdı, nüfuz cüzdanını çıkardı. Artık Janseli hanım da Türkiye Cumhuriyeti'nin bir vatandaşı. Vatana millete hayırlı, uğurlu olur inşallah... Akşama doğru sevgili dostlarımız Canan ve Cansaran her zaman olduğu gibi yanımızdalardı. (Onları da öpüyorum buradan ve bir kez daha verdikleri destek için, dostlukları için teşekkür ediyorum.) Kızımızı doktor amcası Cansaran'ın isteğiyle, sarılık testi için, çalıştığı Okmeydanı hastanesine götürdük hep birlikte. Hiç yaramazlık yapmadı benim kızım. Uslu uslu gittik ve döndük evimize. Endişelenecek pek bir şey yoktu. Ama benim kendime iyi bakmam ve bol süt depolamam gerekiyordu. Azmettim. Geceyi iyi geçirdik şükür. Artık yavrumu doyurabiliyorum. Şükürler olsun...

16.07.2008

Janseli, hastanedeki geceyi uyuyarak ve ara ara emmeye çalışarak geçirdi. Ben ve annanesi ona elimizden geldiğince yardım etmeye çalıştık. Her nefesinde, her sesinde gözümüz üstündeydi. Yani tüm gece hiç uyumadık. Benim uykusuzluğumun nedeni, kızım karnımdayken bir anda yanıbaşımda görmenin heyecanı ve şaşkınlığıydı aslında (Bu ne büyük bir mucize Allah'ım. Sana şükürler olsun...) Saat 14:00 sularında ben, babası ve annanesi Janseli'yi kucağımıza aldık ve hastaneden çıkıp evimizin yolunu tuttuk. Bizi babaannesi, dedesi ve büyükannesi karşıladı evde. Onlarla dün hastanede tanışmıştı, ama haliyle hafızası çok iyi değildi :). Janseli evini ve odasını ile defa gördü bugün. Eve gelir gelmez yatağında mışıl mışıl uyudu. Sonra Talha dedesi kulağına ezan okudu ve ismini koydu: "Janseli"... Anlamı "Güneşin doğduğu yer" Bundan sonra bizim için de her yeni gün, güneşin doğduğu yer "Janseli"...

15.07.2008

Merhaba; Janseli'nin annesi olarak, kızım kendini ifade etmeye başlayana kadar, günlüğünü ben tutacağım. Yani emanet bir günlük bu, zamanı geldiğinde sahibine iade edilecek... Bugün Janseli dokuz aylık serüvenini sona erdirerek çok daha farklı yeni bir hayata adım atarken, biz de sevgili kızımızı, bıldırcınımızı ilk defa kucağımıza aldık ve iki kişilik hayatımızı geride bırakıp üç kişilik yeni bir dünya yarattık. Tabii ki tüm sevdiklerimizle birlikte olabileceğimiz daha güzel bir dünya... Janseli bugün 18:02'de ilk defa ağladı. Doktor amcası ilk muayenesini, hemşire ablaları ilk bakımını yaptı. İlk aşısını bugün oldu ve topuğundan ilk defa bugün kan alındı. Yani hayatın ilk acılarıyla bugün tanıştı benim tatlı kızım. Artık "ekmek elden su gölden" bir hayat yoktu onun için :) Doymak için ağlaması, çaba harcaması ve ter dökmesi gerekiyordu. Çok zor günler bekliyordu onu çoook... Hadi kızım tüm zorlukların üstesinden beraberce geleceğiz. Ben ve baban hep yanında, hep arkanda olacağız, hep... Hamileliğim süresince kızıma ve bana çooook iyi bakan babişkomuz Taha'ya, annelerimize, babalarımıza, yanımızda olan tüm dost ve akrabalarımıza, kızımıza kavuşabilmemiz için her türlü destek ve cesareti veren doktorumuz Herman Bey'e, asistanı Gökçe Hanım'a ve hemşireleri Esra Hanım'a çok teşekkür ederim.